Deyəsən Tanrı mənimdə bəlamı dərindən düşünmək
qabiliyyətinə sahib olmaqla verib.
Bilirəm indi bir çoxlarınız ürəyində deyir ki, "aa dəlidir",
"dediyi sözə bax", "gör nə yaxşı qabiliyyətdi", naşükürlük
etmə falan filan.
Ama bu asan deyil axı, dərindən düşünmək özüdə hər kəsi və hər
şeyi...
Bəzən əyləndiyin zaman belə, ətrafda hər şey donur və
sanki
cəhənnəm əzabı başlayır.
Mağazada siqaret alarkən, səndən yaşca böyük saçı
saqqalı ağarmış birinin sənin aldığın siqaretdən daha ucuzunu almasını görmək kimi.
Bilirəm deyəcəksiz zamanında daha yaxşı şərait qurardı, nə
bilim həyatdı hər kəsən eyni ola bilməz, və və və... ama bunlardan mənə nə ?
bunu mənim düşüncə qabiliyətimə yeritmək olmur axı,
o artıq o kişini gördüyü zaman mənə təyziq edir, mənə utan
deyir, "bu necə həyatdır ? illərlə səndən daha çox əziyyət çəkmiş ağ
saqqal niyə səndən daha ucuzunu almalıdır, hanı ədalət?" deyir. Görür bu
haqda düşündüm, sonrada mənə deyir "Elə iş burasındadır ki, səndən on illərlə
daha çox yaşasada, heç sənin çəkdiyin əziyyətin yarısı qədər əziyyət çəkməyib"
kimi düşüncələri fikirləşməyimi əmri edir. Və o qədər fikirlərə qərq olursan
ki, birdə baxırsan qapının önündəsən evə çatmısan, ama lənətə gəlmiş bu düşüncələr
səbəbi ilə evə necə gəldiyinin və ətrafda baş verən heçnəyin fərqinə belə
varmamısan.
Çox çətindir dərindən düşünə bilmək çooox.
Kiminsə nəsə etmək istədiyini, ama edə bilmədiyini.
Saf məsum görünüş amma
o məsumluq arxasında əxlaqsız
niyyətləri...
Fahişəlik edən qadının gözlərindəki, "mən bunu etmək
istəmirəm, biri əlini uzadıb məni bu çirkabdan qurtarsın" hayqıran məsum
baxışları...
Psixalogiyasının zəif və həssas olması səbəbi ilə yaşadığı xırda bir problem nəticəsində və o
problemi yaşadığı zamanlarda onun yanında ona dəstək olacaq kimsənin olmadığı
üçün həyatının 99%i istəmədiyi istiqamətdə dəyişənləri...
İllərlə beyninə yeridildiyi üçün o beyninə yeridilən işləri
gördüyü zaman, hətta kənardan xoşbəxt olduğu görünsə belə, ama daxilində, ürəyində
tamami ilə başka bir hisslərdə, mövzularda, istəklərdə, cöcərmədən qurudulub məhv
edilən istək toxumlarını görmək, düşünmək, çox əzab verici birşeydir.
Ətrafda gördüyün hər kəsin niyə nə cür olmasını düşünmək,
analız etmək, normal olmayan birşeylər aşkarladıqda, ona demədən belə çıxış
yoları axtarmaq, çıxış yolu tapdıqda onunla elə bir səmimi münasibətin olmadığı
üçün analizlərinində çıxış yollarınında elə öz ürəyində qalması və ona yardım
edə bilməmək üzüntüsü.
Olğun yaşa çatmasına baxmayaraq son dərəcə absurd və axmaq
fikirlər irəli sürən. Yəni ən elementarı, hansısa bir məsələ haqda məlumat
toplamadan araşdırmadan və araşdırmaq
istəmədən o mövzu haqda axmaqcasına fikirlər irəli sürən və bu fikirləri heçnə
bilmədən görmədən müdafiə edən insanların dünyaya gəlməsinə Tanrının razılıq
verdiyi zaman, Tanrının hansı prinsiplərə əsaslanaraq razılıq verməsi haqda
düşünmək...
Dərin düşünmək gördüyün şeylərin həqiqətinə varmaq
baxımından faydalı olsa da, gününün istənilən
vaxtında ətrafdakı hər şeyi dondurub sənin fikirivi gərək olmadığı halda
hansısa bir mövzuya yönəldərək insanı yorub əziyyət verən bir xsusiyyətdir.
Məsələn məqaləni yazıb bitirdiyin zaman, məqaləni yazmağa
başlayarkən, facebook da ki, həmsöhbətinə, "məqalə təbi gəldi, yəqin bir
saata yazıb bitirərəm, təxminən bir saata qayıdaram" deməyimə rəğmən məqaləni
yazıb bitirdiyin zaman 2 saat davam etdiyini və sənin kiməsə bir saat yanlış
ehtimal verdiyini düşünmək kimi :)
Çalışın hər zaman dərindən düşünməyin, zaman-zaman üzərindən
keçməyidə bacarın, yoxsa işiniz mənim kimi qəliz olar :)
Murad Məmmədov |
Комментариев нет :
Отправить комментарий